فاطمیه دوم

دلم ز روز ازل مبتلای زهرا بود

غلام خانه به دوشی برای زهرا بود

نه من ، که عالم امکان سراسرش هر دم

ز روز اوّل خلقت گدای زهرا بود

و نیمه های شب شهر مصطفی آن روز

گدای نیمه شب ربّنای زهرا بود

نبی که رفت تمام مدینه ویران شد

مدینه که همه اش خاک پای زهرا بود

ز گریه های شب فاطمه شکایت داشت

شبی که زائر آن اشک های زهرا بود

میان کوچه فدک را گرفت با سیلی

شروع کوچه شب انتهای زهرا بود

***

**

*

(منبع شعر-http://www.beithayesookhte.blogfa.com/post/94)