مادری کن! پسرت خورده زمین،زود بیا

 بی تو نابودم و ای وای... زبان می گیرد
 باغ ایمان دلم رنگ خزان می گیرد
       

              ادامه مطلب را بخوانید

 

بی تو نابودم و ای وای... زبان می گیرد

 باغ ایمان دلم رنگ خزان می گیرد

 با تو سرسبزتر از فصل بهارم مادر

 عشق در زندگی من جریان می گیرد

 وا‍ژه ها در شب میلاد تو هییت دارند

 وزن شعرت دم «یا فاطمه جان» می گیرد

 کوثرم، سوره ی قرآن شدنت حکمتی است

 این عیانی است که حجت به بیان می گیرد

 برکت گندم ما بسته به دستاس شماست

 سفره ی مردم ری،کی غم نان می گیرد!؟

  مادری کن! پسرت خورده زمین،زود بیا

 دستم از گرمی دست تو توان می گیرد

  تیرابلیس مرا از تو نگیرد خوب است!

 بال ایمان مرا فقر نشان می گیرد

 اشک هایم به هوای نخی از چادرتان

 سربازار ولای تو دکان می گیرد

 در شلوغی قیامت تو فقط فکر منی

 دستم از دامنتان برگ امان می گیرد

 در رکوعت همه ی عرش به هم می ریزد

 سجده را طول نده ! پهلویتان می گیرد

 چه قنوتی!؟ سرسجاده ات ای حضرت صبر

 درد انگشت تعجب به دهان می گیرد

 ای قلم صحبتی از رفتن وتابوت نکن!

 دل مظلوم ترین مرد جهان می گیرد