علی اکبرِحسین(ع)

ارباب زاده ای که خود ارباب عالم است 
در چهره اش جمال پیمبر مجسم است

+ادامه مطلب...

نور است  نور محض  زجنس پیامبر 
هر چه بگویم از منش و منطقش کم است
 
نامش علی نهاده به کوری دشمنان 
ارباب ما حسین که ارباب عالم است

اعمال امشب است در مفاتیح عاشقی 
مستی کنید ، جام و می اش هم فراهم است

مجنون خویش کرده و لیلای ما شده 
از شوق اوست دیده اگر پر زشبنم است

حالا خبر دهید  گدایان شهر را 
پایان مستمندی و فرجام ماتم است

 اصلا نه جای شک و شبه اَست و سوال 
پر می کنند کیسه های تهی را – مسلّم است

این المفر لشگریان می رسد به گوش 
غرش که می کند و چهره درهم است

اما چرا در شب میلاد حضرتش 
حال و هوای این غزلم چون محرم است ؟

در بین روضه های غمش آتشم زدند 
آن روضه ای که در لهوف و مقرم است

السلام علیک یا اباعبدالله

اسعدالله ایامکم یا صاحب الزمان(عج)